فناوری‌های ارزهای دیجیتال از مجموعه تکنولوژی‌های مدرن استفاده می‌کنند که اجازه می‌دهد این ارزها به صورت دیجیتال و غیرمتمرکز عمل کنند. این فناوری‌ها از تکنولوژی بلاکچین (Blockchain) و همچنین تکنولوژی‌های رمزنگاری و امنیتی دیگر برای تأمین حفاظت و امنیت اطلاعات و تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. در زیر برخی از اصلی‌ترین فناوری‌های مورد استفاده در ارزهای دیجیتال آورده شده‌اند:
1. بلاکچین (Blockchain): بلاکچین پایه‌ی اصلی بسیاری از ارزهای دیجیتال است. این فناوری یک سیستم توزیع‌شده از دفتر رکوردها است که به صورت مستقل و مستحکم از سرورها و مراکز مرکزی عمل می‌کند. تمام تراکنش‌های انجام‌شده در شبکه بلاکچین به صورت بلوک‌هایی که به هم متصل شده‌اند ثبت می‌شوند و امکان تغییر یا حذف تاریخچه‌ی تراکنش‌ها وجود ندارد.
2. رمزنگاری (Cryptography): رمزنگاری در ارزهای دیجیتال برای امنیت و حفاظت اطلاعات بسیار مهم است. اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها و معاملات با استفاده از الگوریتم‌های رمزنگاری پیچیده و خاصی کدگذاری می‌شوند و تنها دارنده‌ی کلید خصوصی می‌تواند آنها را بازگرداند.
3. قراردادهای هوشمند (Smart Contracts): قراردادهای هوشمند نقش مهمی در بسیاری از ارزهای دیجیتال بازی می‌کنند. این قراردادها به عنوان قراردادهای برنامه‌ریزی شده و خودکار، شرایط معاملات و تراکنش‌ها را مدیریت می‌کنند و تا زمانی که شرایط مقرر شده برقرار شوند، اجرا نمی‌شوند.
4. توکن‌ها (Tokens): توکن‌ها نماینده‌ی دارایی‌ها و ارزهای مختلف در شبکه‌های بلاکچین هستند. این دارایی‌ها معمولاً در قالب توکن‌هایی که به وسیله قراردادهای هوشمند ایجاد شده‌اند و در شبکه بلاکچین مدیریت می‌شوند، قابل معامله هستند.
5. استخراج (Mining) و اثبات مالکیت (Proof of Stake): برخی از ارزهای دیجیتال مثل بیتکوین به وسیله‌ی استخراج معدنی ایجاد می‌شوند که توسط افرادی که قدرت محاسباتی بالا دارند انجام می‌شود. در حالی که برخی دیگر از ارزهای دیجیتال از اثبات مالکیت برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند و به دارندگان موجودی خود اجازه می‌دهند براساس میزان سکه‌هایی که دارند، به ایجاد بلوک‌ها و تأیید تراکنش‌ها کمک کنند.
این فناوری‌ها همچنین امکان توسعه انواع کاربردهای مختلف در حوزه‌های مختلف اقتصادی، مالی و غیره را فراهم می‌کنند. با توجه به رشد سریع ارزهای دیجیتال، انتظار می‌رود که این فناوری‌ها در آینده از تأثیر بزرگی بر روی صنایع مختلف و سیستم‌های مالی جهانی برخوردار باشند.
1. بلاکچین (Blockchain): بلاکچین پایه‌ی اصلی بسیاری از ارزهای دیجیتال است. این فناوری یک سیستم توزیع‌شده از دفتر رکوردها است که به صورت مستقل و مستحکم از سرورها و مراکز مرکزی عمل می‌کند. تمام تراکنش‌های انجام‌شده در شبکه بلاکچین به صورت بلوک‌هایی که به هم متصل شده‌اند ثبت می‌شوند و امکان تغییر یا حذف تاریخچه‌ی تراکنش‌ها وجود ندارد.
2. رمزنگاری (Cryptography): رمزنگاری در ارزهای دیجیتال برای امنیت و حفاظت اطلاعات بسیار مهم است. اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها و معاملات با استفاده از الگوریتم‌های رمزنگاری پیچیده و خاصی کدگذاری می‌شوند و تنها دارنده‌ی کلید خصوصی می‌تواند آنها را بازگرداند.
3. قراردادهای هوشمند (Smart Contracts): قراردادهای هوشمند نقش مهمی در بسیاری از ارزهای دیجیتال بازی می‌کنند. این قراردادها به عنوان قراردادهای برنامه‌ریزی شده و خودکار، شرایط معاملات و تراکنش‌ها را مدیریت می‌کنند و تا زمانی که شرایط مقرر شده برقرار شوند، اجرا نمی‌شوند.
4. توکن‌ها (Tokens): توکن‌ها نماینده‌ی دارایی‌ها و ارزهای مختلف در شبکه‌های بلاکچین هستند. این دارایی‌ها معمولاً در قالب توکن‌هایی که به وسیله قراردادهای هوشمند ایجاد شده‌اند و در شبکه بلاکچین مدیریت می‌شوند، قابل معامله هستند.
5. استخراج (Mining) و اثبات مالکیت (Proof of Stake): برخی از ارزهای دیجیتال مثل بیتکوین به وسیله‌ی استخراج معدنی ایجاد می‌شوند که توسط افرادی که قدرت محاسباتی بالا دارند انجام می‌شود. در حالی که برخی دیگر از ارزهای دیجیتال از اثبات مالکیت برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند و به دارندگان موجودی خود اجازه می‌دهند براساس میزان سکه‌هایی که دارند، به ایجاد بلوک‌ها و تأیید تراکنش‌ها کمک کنند.
این فناوری‌ها همچنین امکان توسعه انواع کاربردهای مختلف در حوزه‌های مختلف اقتصادی، مالی و غیره را فراهم می‌کنند. با توجه به رشد سریع ارزهای دیجیتال، انتظار می‌رود که این فناوری‌ها در آینده از تأثیر بزرگی بر روی صنایع مختلف و سیستم‌های مالی جهانی برخوردار باشند.